ย้ายประเทศ : มุมมองใหม่ของคนรุ่นใหม่

อีกหนึ่งมุมมองต่อหัวข้อการย้ายประเทศจาก "แก้ม ยิ้มอัปสร ทองแผ่น" ผ่านบทสัมภาษณ์ที่อาจจะทำให้คุณได้มองเห็นอีกมุมมองนึงได้ชัดเจนยิ่งขึ้น

ผู้สัมภาษณ์ : สวัสดีค่ะ ช่วยแนะนำตัวเองหน่อยได้ไหมคะ

คุณแก้ม : ได้ค่า สวัสดีค่ะ ชื่อแก้มค่ะ ยิ้มอัปสร ทองแผ่น กำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 4 ค่ะ

ผู้สัมภาษณ์ : ไม่ทราบว่าคุณแก้มพื้นเพเป็นคนจังหวัดอะไรหรอคะ

คุณแก้ม : เป็นคนจังหวัดสมุทรปราการค่ะ แต่ว่าการแบ่งพื้นที่ในจังหวัดมันค่อนข้างแปลกนิดนึงค่ะ เหมือนหน้าหมู่บ้านก็คือกรุงเทพฯอะไรทำนองนี้ค่ะ คือไม่ได้อยู่ไกลจากกรุงเทพฯ แต่ที่อยู่เขียนว่าสมุทรปราการค่ะ

ผู้สัมภาษณ์ : แสดงว่าคุณแก้มก็อยู่คาบเกี่ยวกับระหว่างสองจังหวัดใช่ไหมคะ

คุณแก้ม : "ใช่ค่ะ"

ผู้สัมภาษณ์ : เวลาที่คุณแก้มอยู่ที่สมุทรปราการ คุณแก้มมีความรู้สึกอย่างไรกับบ้านของตัวเองบ้างคะ

คุณแก้ม : "รู้สึกว่าจริง ๆ แล้วตรงนี้ มันก็ไม่ได้ไกลจากกรุงเทพฯ มากแต่ว่าความเป็นอยู่มันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เพราะถ้าพ้นเขตรถไฟฟ้ามาแล้วแค่ถัดไปอีกนิดเดียวก็รู้สึกว่าการเดินทางมันยากลำบาก น้ำก็ท่วมบ่อย รถเมล์รถประจำทางก็ไม่ได้มีเยอะอะไร ก็มีแค่พวกของกินที่มีเยอะ ก็จะเป็นร้าน local ที่จะสะดวกในการหาซื้อ และจริง ๆ แล้วแต่ก่อนการเดินทางจากบ้านไปห้างก็ต้องใช้เวลานานเป็นชั่วโมงเลยกว่าจะถึง แต่เพิ่งจะมีปี 2 ปีนี้ค่ะที่เพิ่งจะมีห้างเข้ามา ความเจริญเพิ่งจะเข้ามาถึง แต่ส่วนตัวคิดว่าก่อนที่จะมีห้างก็ไม่ได้ลำบากอะไร คิดว่าก็ทำให้ร้าน local ของชาวบ้านนั้นอยู่ได้"

ผู้สัมภาษณ์ : เมื่อสักครู่ก็ได้ถามคุณแก้มในเรื่องของพื้นที่เล็ก ๆ ไปแล้ว เลยอยากจะถามในพื้นที่ใหญ่ ๆ บ้างค่ะ อยากทราบว่าคุณแก้มมีมุมมองอย่างไรกับประเทศไทยคะ

คุณแก้ม : "ค่ะ ก็คิดว่าเป็นประเทศหนึ่งที่กำลังจะพัฒนา แต่ก็ยังไม่ได้พัฒนาไปไหนสักทีนะคะ ก็อย่างที่เห็นค่ะ มันก็คงยังไม่ถึงช่วงเติบโต มีล้มลุกคลุกคลาน มีการรวยกระจุกจนกระจาย มีความลำบาก และมีรัฐสวัสดิการที่ค่อนของน้อยพอสมควร เป็นประเทศที่สามารถใช้ชีวิตได้อย่างปกติถ้ามีรายได้ประมาณหนึ่ง แต่ถ้าลองสำรวจตัวเองดี ๆ แล้วก็คือ มีความเหนื่อยในการใช้ชีวิตในประเทศไทยอย่างมาก เพราะว่าเป็นประเทศที่ใช้ชีวิตได้อย่างลำบ๊ากลำบากค่ะ"

ผู้สัมภาษณ์ : คุณแก้มคิดอย่างไรกับเทรนการย้ายประเทศของคนไทยในปัจจุบันคะ

คุณแก้ม : "ช่วงนี้มันเป็นกระแสที่มาแรงมาก เพราะว่าคนไทยรู้สึกว่าประเทศเรามันไม่ก้าวหน้าสักที ค่าแรงก็ค่อนข้างต่ำ รู้สึกว่าประเทศไทยทำให้วัยรุ่นหรือกลุ่มคนที่โตขึ้นมาหน่อยรู้สึกว่ามองเห็นอนาคตได้ไม่ชัดเจนค่ะ แบบสมมุติว่าคนไทยจบมาก็เหมือนกับหุ่นยนต์ที่ต้องทำงานก้มหน้าทำงานแล้วก็ใช้เงินแล้วก็ทำงานโดยที่ไม่ได้มีความสุขมากขนาดนั้นค่ะ มันทำให้คนไทยรู้สึกสิ้นหวัง แต่ก็ทำให้มีคนหนึ่งเปล่งเสียงออกมาว่า "ย้ายประเทศกันเถอะ" อีกหลาย ๆ คนก็เหมือนมีความหวัง เหมือนมีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ก็เลยทำให้คนพยายามจะย้ายออกจากประเทศกันค่ะ และก็เป็นสิ่งรัฐบาลควรจะต้องคิดนะคะว่าอะไรที่ทำให้คนไทยอยากย้ายประเทศมากขนาดนี้ค่ะ"

ผู้สัมภาษณ์ : ในฐานะที่คุณแก้มก็เป็นเยาวชนคนหนึ่ง คุณแก้มมีความคิดที่อยากจะย้ายประเทศบ้างหรือเปล่าคะ

คุณแก้ม : "ยังไม่เคยคิดไปไกลถึงขนาดที่จะย้ายไปอยู่ถาวรเลยค่ะ เพราะว่า ส่วนตัวยังคิดว่าการใช้ชีวิตอยู่ในประเทศไทยเนี้ยเป็นความเคยชินค่ะ เป็นความรู้สึกผูกพันกับความเป็นบ้าน ก็เลยคิดว่าถ้ามีโอกาสก็อาจจะไม่ย้ายไปอยู่ตลอดชีวิต แต่คิดว่าอาจจะไปเป็นครั้งคราวค่ะ อาจจะเป็นการไปเรียนต่อหรือต่อยอดอาชีพบ้างแต่ยังอยากให้ประเทศไทยเป็นบ้านแล้วก็มีความพัฒนามากขึ้นค่ะ"

ผู้สัมภาษณ์ : เหมือนกับว่าแค่อยากจะไปเที่ยวเฉย ๆ ไม่ได้อยากไปใช้ชีวิตตลอดชีวิตเลยใช่ไหมคะ

คุณแก้ม : "ต้องใช้คำว่ายังไม่มีแพลนไปนะคะว่าฉันต้องวางแผนเป็นชิ้นเป็นอันว่าจะย้ายไปให้ได้ แต่ตอนนี้มันยังไม่มีแพลนเฉย ๆ ค่ะ แต่ในอนาคตอาจจะอยากไปก็ได้ค่ะ"

ผู้สัมภาษณ์ : ถ้าคุณแก้มมีโอกาสที่จะได้ย้ายประเทศไป อยากไปประเทศไหนคะและเพราะอะไรหรอคะ

คุณแก้ม : "อยากไปประเทศแคนนาดาค่ะ เพราะรู้สึกว่าเป็นเมืองที่น่าอยู่พอสมควรแต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะไปปักหลักปักฐานที่นั่นแค่รู้สึกว่ามันน่าอยู่ดีแล้วก็ยังไม่ได้ศึกษาอะไรเพิ่มด้วยค่ะ แล้วอีกหนึ่งประเทศที่สนใจคือประเทศเกาหลีใต้ค่ะ เพราะส่วนตัวแล้วชอบบ้านเมืองมากค่ะ เป็นบ้านเมืองที่สวย มีสวัสดิการที่ค่อนข้างดีพอสมควรอะไรอย่างนี้ค่ะ ก็ดูเป็นประเทศที่น่าอยู่ดีแล้วก็ยังไม่ได้ศึกษาหรือลองไปอยู่ด้วยก็เลยยังไม่รู้ว่าประเทศนั้นเนี้ยเหมาะกับเราหรือเปล่าถ้ามีโอกาสก็อยากจะลองไปเที่ยวดู ไปดูว่าชีวิตความเป็นอยู่ของเขามันตรงกับเราไหม ถ้ามีโอกาสเราก็อาจจะลองย้ายไปจริง ๆ ก็ได้ค่ะ"

ผู้สัมภาษณ์ : ต่อมาเป็นคำถามสุดท้ายนะคะคุณแก้ม อยากจะให้คุณแก้มช่วยแนะนำคนที่อยากย้ายประเทศแต่ยังไม่กล้าหน่อยค่ะ

คุณแก้ม : ก็คิดว่าอย่าไปยึดติดกับคำว่าบ้านขนาดนั้นค่ะ กับคำว่าบ้านเกิดเนี้ย คนเราชอบมีแนวคิดที่ว่าเกิดที่ไหนก็ตายที่นั่นอะไรแบบนี้ค่ะ ฟังดูแรงใช่ไหมคะแต่มันก็มีคนที่คิดแบบนั้นอยู่จริง ๆ แต่ว่าจริง ๆ แล้วเราไม่ต้องไปยึดติดขนาดนั้นค่ะ ชีวิตเรามันเป็นของเรา ถ้าเรามีแพลน มีแผน มีgoal มีเป้าหมายแล้วเนี้ย ก็ทำให้ได้ค่ะ แต่ว่าถ้าทำไม่ได้มันก็ไม่ผิดนะคะ เพราะว่าคนเรามันก็ต้องมีหลาย process ที่จะทำให้เราไปถึง goal นั้นได้ค่ะ แต่ว่าถ้าเกิดอยากที่จะทำมันจริง ๆ ก็ต้องมุ่งมั่น หาลู่ทาง ก็เป็นกำลังใจให้นะคะ แต่ว่ามันก็ยากนั่นแหละค่ะเพราะว่ามันจะต้องใช้ความพยายามมากพอสมควรค่ะแล้วก็ต้องใช้ต้นทุนมากด้วย คือส่วนตัวแล้วที่เราไม่ได้มีแพลนขนาดนั้นอาจจะเพราะเราไม่ได้มีความหวังหรือมีโอกาสมากพอที่จะได้จริงจังกับการย้ายประเทศ คิดว่าน่าจะต้องติดอยู่ที่ไทยนานอยู่ค่ะ"

สัมภาษณ์: moonmay