Different Love ผิดเหรอที่แตกต่าง ตอนที่ 9 : ลองมองอีกที

Treatmet หัวข้อ รักวัยเรียน

เรื่อง Different Love ผิดเหรอที่แตกต่าง

เรื่องย่อ Different Love ผิดเหรอที่แตกต่าง

เรื่องราวระหว่างกลุ่มเด็กเรียนและเด็กเกเรในโรงเรียน ที่มักจะมีปากเสียงกันอยู่เสมอ แต่ก็ภายใต้การทะเลาะนั้นก็ได้มีความรักเล็กๆแอบซ่อนอยู่ เพราะ ทิศเหนือ เด็กเนิร์ดหัวกะทิ กับ ฟอร์จูน เด็กห้าวพร้อมลุย ทั้งสองแอบคบกัน ความรักของพวกเขาสองคนก่อตัวขึ้นมาได้สักพักใหญ่แต่เพื่อนๆในกลุ่มนั้นกลับไม่มีใครรู้เลยก็เพราะเวลาอยู่ต่อหน้าเพื่อนทั้งสองคนจะไม่แสดงอาการใดๆ แต่ความลับก็ไม่มีในโลกเมื่อทั้งคู่ตัดสินใจบอกความจริงออกไป แต่ผลกลับไม่ได้ออกมาสวยงามอย่างที่คิดไว้ ความอึดอัดก่อตัวขึ้นระหว่างคนในกลุ่มด้วยเหตุผลที่ว่าเด็กเรียนนั้นไม่ควรคบกับเด็กเกเร ความรักของทั้งคู่จึงหยุดชะงักแต่แล้วก็มีเรื่องที่ทำให้ทั้งสองกลุ่มนั้นได้มาทำงานด้วยกันและได้เห็นข้อดีที่เคยมองข้าม ทั้งสองกลุ่มเริ่มเปิดใจและในที่สุดความรักของทิศเหนือและฟอร์จูนก็กลับมาเป็นดังเดิม

เรื่องย่อตอนที่ 9 : ลองมองอีกที

หลังจากที่กลุ่มของทิศเหนือและฟอร์จูนได้รู้ความจริงที่ทั้งสองนั้นคบกันอยู่ และได้ปรับความเข้าใจกัน แม้จะบอกว่าไม่ได้โกรธอะไรที่ปิดบังกันแต่ทุกอย่างกลับดูสวนทางกับสิ่งที่พูดนั่นก็ยิ่งทำให้ความอึดอัดก่อตัวเพิ่มมากขึ้น เพื่อนๆของทิศเหนือไม่อยากจะข้องแวะกับกลุ่มของฟอร์จูนสักเท่าไรจึงทำให้มีความอึดอัดระหว่างน้ำหนาว เข็มทิศ กับทิศเหนือเพิ่มขึ้นมา และฟอร์จูนก็พอจะมองออกว่าทำไม เพราะว่าทิศเหนือนั้นคบกับเธอนั่นเอง เด็กเกเรที่ชื่อฟอร์จูนคบหากับเด็กเรียนหัวกะทิอย่างทิศเหนือ ความแตกต่างที่มากเกินไปทำให้ฟอร์จูนตัดสินใจตีตัวออกห่างจากทิศเหนือ

แต่แล้ววันหนึ่งหลังทำกิจกรรมหน้าเสาธง ครูใหญ่ก็ได้ประกาศว่าอีกไม่นานจะถึงวันวิทยาศาสตร์ประจำโรงเรียนแล้ว ครูใหญ่จึงอยากจะมอบหมายให้เด็กๆชั้น ม.5 ช่วยกันจัดงานนี้ขึ้น โดยห้อง 1 จะเป็นผู้แสดงละครวิทยาศาสตร์ หรือ Sci-Show และห้อง 7 จะเป็นคนดูและเรื่องฉากและอุปกรณ์สำหรับการแสดง นั่นก็เป็นเหตุผลที่ทำให้ทั้งสองกลุ่มนั้นได้มาเจอกันอีกครั้ง ทั้งสองกลุ่มจะคอยช่วยเหลือกัน และครั้งนี้แต่ละคนก็ค่อยๆเห็นความดีในตัวอีกคนทีละนิด และทำให้ความอคติที่มีนั้นหมดไป

---

Timeline

ฉากที่ 1 หน้าเสาธง

หลังจากทำกิจกรรมยามเช้าเสร็จครูใหญ่ก็เดินออกมาเพื่อพูดคุยกับเด็กๆเหมือนทุกๆวันแต่วันนี้ครูใหญ่ก็ประกาศว่าจะมีงานวิทยาศาสตร์ประจำปีขึ้น และอยากให้เด็กๆชั้น ม.5 เป็นผู้ดูและกิจกรรมในครั้งนี้และทำมันออกมาให้ดีที่สุด ก่อนที่ครูใหญ่จะลงเวทีไปก็ประกาศให้หัวหน้าห้องแต่ละห้องมาประชุมกันหลังเลิกแถวเพื่อแจกแจงหน้าที่ที่จะต้องทำในวันวิทยาศาสตร์

ฉากที่ 2 ห้อง ม.5/1

ภายในห้องเงียบเชียบมีเพียงเสียงดินสอขีดลงบนกระดาษ ทุกคนในห้องต่างตั้งใจอ่านหนังสือทบทวนบนเรียน สำหรับ "ห้องคิง" อย่างห้อง ม .5/1 เหตุการณ์นี้เป็นเรื่องปกติที่เห็นกันได้ทุกวันอยู่แล้วจึงไม่มีใครรู้สึกอึดอัดกัน เว้นแต่กลุ่มของทิศเหนือที่มีเหมือนรังสีแปลกๆแผ่ออกมา รังสีของความน่าอึดอัดใจ และคนที่สัมผัสได้มากที่สุดไม่ใช่ใคร ก็มีเพียง น้ำหนาว เข็มทิศ และทิศเหนือนั่นเอง หลังจากคำว่า "ห่างกันสักพัก" จากปากของฟอร์จูนก็ทำเอาทิศเหนือจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวในหัวมีเพียงแต่คำว่า ทำไม ทำไม และทำไม ทำไมฟอร์จูนถึงตัดสินใจแบบนั้นทั้งๆที่ทุกอย่างกำลังไปได้สวย แต่ก่อนที่ความคิดจะเตลิดไปไกล ประตูห้องก็เปิดออก หัวหน้าห้องเดินเข้ามายืนที่หน้าห้อง กระแอมเล็กน้อยเพื่อเรียกความสนใจจากเพื่อนๆที่ตั้งใจอ่านหนังสือกันอยู่

"ห้องของพวกเราได้รับหน้าที่แสดง Sci-Show นะทุกคน"

ทุกคนในห้องพยักหน้ารับรู้ก่อนที่จะกลับไปสนใจหนังสือของตัวเองต่อ สำหรับห้องคิงที่มีนักเรียนเก่งระดับหัวกะทิและคุ้นเคยกับสารเคมีและปฏิกิรยาต่างๆ ก็ไม่แปลกใจที่จะได้รับตำแหน่งในการแสดง

ฉากที่ 3 ห้อง ม.5/7

เสียงเอะอะโวยวายเช่นทุกเช้าของที่ใครๆก็เรียกว่า "ห้องบ๊วย" เป็นเรื่องปกติที่ใครๆก็ได้ยินกัน บางคนวิ่งเล่นกันในห้อง บางคนนอนหลับ บางคนเล่นเกมโทรศัพท์เอะอะโวยวาย แต่เมื่อหัวหน้าห้องเปิดประตูและเข้ามาอยู่หน้าห้อง

"ฟังทางนี้!" หัวหน้าห้องพูดขึ้น

ทั้งห้องก็เงียบเสียงลงและให้ความสนใจไปที่คนที่ยืนอยู่หน้าห้อง

"งานวิทยาศาสตร์ครั้งนี้ ห้องเราได้รับหน้าที่ทำฉากและอุปกรณ์การแสดงนะ"

สิ้นเสียงของหัวหน้าเพื่อนๆในห้องก็ต่างร้องโห่ไม่พอใจเพราะพวกเขาขี้เกียจจะทำผิดกับฟอร์จูนที่นั่งนิ่งเฉยและดูแปลกไป

"ทำไมเราต้องทำด้วยล่ะ น่าเบื่อจะตาย ไม่เห็นสนุกเลย"

"ขี้เกียจอ่ะ ไม่ทำได้ปะ"

เพื่อนในห้องพูดออกมา

"ได้สิถ้าพวกนายขี้เกียจก็ไม่เป็นไร แต่คะแนนจิตอาสาก็จะไม่มีให้นั่นแหละนะ"

ไม่ทันที่หัวหน้าห้องจะได้พูดประโยคต่อไปเพื่อนๆในห้องก็พากันตอบตกลงทันที สำหรับห้องบ๊วยแล้วคะแนนจิตอาสานั้นเป็นของที่ได้มายากมากๆจนท้อที่จะหา ในเมื่อโอกาสมาอยู่ต่อหน้าแล้วทำไมจะไม่ทำกันล่ะ

ฉากที่ 4 หน้าเวทีแสดง

วันจัดสถานที่แสดงทำให้กลุ่มของทิศเหนือและฟอร์จูนได้มาเจอกันอีกครั้ง ฟอร์จูนและทิศเหนือต่างคนต่างไม่พูดอะไรกัน เพียงแต่ทำหน้าที่ของตัวเองไปเงียบๆ แม้ในใจของทั้งคู่นั้นจะอยากเข้าไปคุยกันมากๆก็ตาม แต่ด้วยการตัดสินใจห่างกันสักพักที่เป็นคำในทำนองเดียวกันกับคำว่าขอเลิกของฟอร์จูนทำให้เธอไม่กล้าที่จะเข้าไปทักอีกคนก่อน และวันนั้นก็จบลงโดยที่ทั้งสองคนไม่ได้คุยอะไรกัน จนถึงวันซ้อมใหญ่ อยู่ดีๆเพื่อนผู้ชายห้อง 1 ที่ต้องเล่นเป็นตัวเอกก็ดันป่วยจนไม่ไม่สามารถมาแสดงได้ และไม่มีเพื่อนคนไหนในห้อง ม.5/1 ว่างแสดงเลยเพราะทุกคนมีหน้าที่กันหมด โน่ เพื่อนของฟอร์จูนเลยอาสาแสดงแทน

"เราแสดงแทนเอง" โน่พูด

"เห้ยโน่ อย่าเลยให้พวกห้อง 1 แก้ปัญหากันเองเหอะวะ" เพื่อนในห้องคนอื่นแย้ง

"ก็ในเมื่อเราต้องทำงานด้วยกัน เราก็ต้องช่วยกันไม่ถูกหรอวะ"

"ก็จริงอย่างที่โน่มันพูดนะ มันจะเห็นแก่ตัวเกินไปหน่อยมั้ยที่พวกแกพูดออกมาแบบนั้น" เตวินท์ที่ยืนอยู่ข้างๆพูดเสริม

"ขอโทษนะห้อง 1" เพื่อนคนอื่นพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด

"ไม่เป็นไรเลย"

"โอเค เรากลับมาทำงานช่วยกันต่อเถอะ" น้ำหนาวพูดขึ้นก่อนที่คนอื่นๆจะเริ่มทำงานกันต่อ

ฉากที่ 5 หลังเวที

น้ำหนาวเดินเข้าไปใกล้โน่ที่กำลังทาสีฉากอยู่เงียบๆ เธอนั่งลงข้างๆเขาและหยิบแปรงขึ้นมาช่วยทาสี

"ขอบคุณนะโน่ที่ช่วย" น้ำหนาวพูดขณะที่มือกำลังสะบัดฝีแปรงลงบนแผ่นไม้อัด

"ไม่เป็นไรเลย อีกอย่างเราก็ดูห้องหนาวซ้อมตั้งหลายรอบจนจำได้หมดแล้วว่าต้องทำอะไรบ้าง" โน่พูดตอบก่อนที่จะหันหน้ามายิ้มให้น้ำหนาว

ความเขินอายของน้ำหนาวเพิ่มมากจนแก้มแดงระเรื่อ เธอหลุดหัวเราะเบาๆออกมาและระบายสีต่อ

จบ

---

สถานที่

1. โรงเรียนมัธยมสหกิจแห่งหนึ่งในเมือง

---

Mood&Tone

ในตอนนี้จะมีบรรยากาศของความอึดอัดค่อนข้างเยอะเนื่องจากเป็นฉากหลังจากที่ฟอร์จูนบอกเลิกทิศเหนือแต่ในช่วงท้ายบรรยากาศของเรื่องจะเริ่มอบอุ่นและสดใสขึ้้น มีความน่ารักแทรกเข้ามาเล็กน้อยเพื่อจะส่งบรรยากาศต่อให้ฉากต่อไปซึ่งเป็นฉากสุดท้ายที่ทุกอย่างจะเริ่มคลี่คลาย

---